Wij lachten. Ik sliep die nacht met een heerlijke droom over een positief-tuttig meisje van vroeger, dat nu bij mij in huis was.

"Wil jij nu niet eens een vriendenkring opbouwen in Nederland?" vroeg ik haar de volgende dag, op haar zalmkleurige bank.
"Eigenlijk ik ben introvert. Ik heb jou."
Ik aaide haar over haar schattige gezicht.
"En ik ga Engels leren bij Berlitz", zei ze.

Zij ging naar de strijkkamer en ik bleef in de grote kamer, voor de witte boekenkast. Tussen de Turkse titels vond ik een boek over mythologie en haalde het voorzichtig er tussen uit. Het zat vol met aantekeningen en onderstrepingen, met sterretjes. Een van de godinnen was netjes onderstreept. Zij bewaakt de huiselijke haard en houdt afstand van mannen. Met drie sterretjes in de kantlijn. Een andere godin zwierf met haar kind huilend over de aarde.

Drie maantjes. Het boek woog zwaar op mijn hand en ik voelde mij moe worden. Een moeheid die die van haar was, zei de kast me. Ik veerde op en liep door de schone gang naar de lichtgevende deuropening van de strijkkamer. Iemand moest het haar toch zeggen?
"Misschien is het belangrijker dat je eerst je oude pijn gaat verwerken, dan dat je Engels leert", raadde ik haar aan. Zij streek het haar uit haar gezicht.
Het was nu bol als de volle maan. Zij keek me aan, maar zei niets. En pakte weer de strijkbout.

Ik ging naar de wc. Speelde ik nu niet haar therapeut? Zij vroeg mij nog even naar het winkelcentrum te gaan voor fritessaus, voor Mahmud. En gaf mij haar huissleutels. Om op zak te houden.
Mahmud had weer een slecht rapport. Ik raadde haar aan zijn meester te bellen en hem op de hoogte te stellen van zijn internetverslaving. Waardoor hij 's nachts lang door computerde en in de les zat te slapen. Als hij zijn verslaafde vader maar niet achterna gaat, was zij ongerust. En zij belde.

Wij vreeën. "Hoe zeg je nat kutje in het Turks?"
"Izlak bir amcák", fleemde zij, over haar schouder ogend naar mij. Ik verklapte haar waaraan ik denk als ik masturbeer. "Nog nooit heb ik zo'n open contact gehad met een man", fluisterde zij. Ook niet met haar eerste. Ze huiverde bij de herinnering aan Tugrul, die haar eens al haar huisraad en bezittingen had afgepikt en haar gestript in een leeg huis had achtergelaten.
De volgende keer dat we het deden verstilde zij in mijn armen. "Doe maar wat je wilt", zei zij. Voorzichtig bleef ik haar strelen. Voelde ik haar misschien niet diep genoeg? Ik tastte naar botten. Ineens kwamen haar handen toch in actie. Waarover zij fantaseerde liet zij aan mijn fantasie over en ik voelde mij drijven op een ijsschots.

"Ik wil ook nog een weekje naar Turkije", zei zij. "Alleen. Naar mijn familie." Bij de müesli verweet zij me, staande in de deur, dat ik niet uit mezelf aanbood de Sinterklaascadeautjes voor haar zoon te betalen en ik haastte mij dat alsnog te doen.
"Hoe kun jij denken dat ik dat niet zou willen doen?", sputterde ik. Een rijmsel op een pakje plakkend.