Het was mij alleen, verzekerde ze me, om het neuken te doen geweest. Mijn computer spatte bijna uiteen van verontwaardiging. Maar Vijgje ging verder: mijn bed stonk. Mijn onderhempjes waren vies. Zij wilde als zij op straat liep trots op haar man kunnen zijn. Zoals ik trots op haar, een jongere vrouw, kon zijn. Als het nu nog alleen mijn leeftijd was geweest, maar nee, zij miste ook "sommige dingen" bij mij. Zij had mij van alles gegeven, inspiratie en stimulansen. Maar zij had totaal andere waarden en verwachtingen in het leven. En zij was shocking, omdat ik mijn geld terug gevraagd had. Volgens haar was ik niet zo vrijgevig geweest als sommige andere mannen, zoals haar ex. In het begin had zij tegen mij opgekeken, als man met succes, maar nu ze was teleurgesteld.

Ik vroeg mij nu niet meer af wat die sommige dingen waren. Het spul waar haar vader zich altijd zorgen om maakte: geld. Waar mijn vader zich minder zorgen over maakte. Die wilde liever Latijn leren en oosterse kunst bestuderen. "Waarden en verwachtingen?" Wij waren het er toch over eens dat liefde en creativiteit ons verbonden? Ik beet op mijn duim.

Waar was mijn verstand al die tijd geweest?

Mijn hart pompte. Ik liep heen en weer als een kalkoen zonder veren. Ik pak mijn hoofd tussen twee handen, dan weer ren ik naar de tafel om aantekeningen in mijn dagboek te smijten. Of ik klauw de telefoon.

"Ik heb zo'n pijn, zo'n liefdespijn!" roep ik.

Dit schoot me te binnen: Bashary, Succes, was haar huis binnen aan het komen in de vorm van het diploma en nu verjoeg hij Sevgi, Liefde. Die stond zeker Zenginlik, Rijkdom, in de weg?

Ik herinnerde me dat zij in een van haar allereerste e-mails geschreven had dat zij eigenlijk uitkeek naar een wat jongere man, maar dat zij mij een zo geestverruimend iemand vond dat zij het met mij ook graag wilde proberen. Geestverruimend? Was ik dat dan niet geweest? Ook had zij me gezegd dat andere mannen haar in die eerste periode van haar kenningsmakingsperiode via de relatiewebsite afkeurden. Aha, dacht ik, toen was het handig, zo'n gemotiveerde man als ik, ook al was hij dan wat ouder, met een beetje geld en intellect voor studiehulp. Nuttig gezelschap in de tunnel.

Ik ging met mijn laptop terug naar de website en sidderde. Zij was online. Zoekend naar jongere mannen, met een nu versterkt eigen profiel. Haar meisjesachtige foto. "De zon schijnt voor vriendschap." Ze was nu geen moslim meer maar atheïst. Geen studente, maar tandarts. Via de computer waaraan ik haar geholpen had. Pijn in mijn keel voelde ik. Daarvoor had zij dus nu wel tijd!

Zij heeft gekozen voor haar positie op de relatiemarkt, vreesde ik. Zij schreef mij: "Denken wij aan de toekomst, niet aan het verleden."