Bij al die wereldomspannende dromen, leverde zij mij dan nog andere dromen er gratis bij. Zoals die van de uit de harem van Serai, in Istanbul, ontsnapte haremvrouw. Of die van de borsten die als papegaaien praten en vliegen. Of de door een tijdmachine naar vroeger teruggetoverde, smartelijk treurende weduwe. Hoe royaal had zij mij die dromen geleverd!

Dromen en visioenen, dat tikt aan! Kassa! Hoeveel zou een ingehuurde filmster of prostitué ervoor gevraagd hebben? Het genot dat zij mij gaf was onvergetelijk. Als een bewustzijnsverruimend middel snoof ik haar. In mijn privé-bioscoop werden mijn films over haar, avond aan avond, voor een volle zaal geprolongeerd.

En dan - zou ik mijn nieuwe Turkijeproject, steun aan een aardbevingsgebied, zonder haar op touw hebben gezet? Zou ik mijn huis verbouwd hebben? Zou ik Turks zijn gaan leren?

Waar vond ik zo'n vrouw?

Filmster, tunnelprinses, muze.

Voor dat alles gebruikte ik haar, mijn vijgenschone Seldzjoekenvrouw. Al die rollen heeft zij briljant gespeeld. Ik kreeg waar voor mijn inzet - wat is geld? Op een berg beelden en dromen had ik die nacht bij haar geslapen, op een stapel visioenen over vroeger en nu, die zij mij geleverd had. Vijgje, mijn hallucigene vriendin, die de wereldgeschiedenis voorbij liet trekken, helemaal speciaal voor mijn geestesoog.

Zij was een speciale, heel dure, gezonde opium uit Oezbekistan.

Was het zo erg dat zij mij ondertussen gebruikte voor de diensten waarvoor zij mij gebruiken kon? Had zij alles maar gratis en voor niks moeten leveren?

Dat kon ik niet menen.

Wie is er nu eigenlijk genaaid in de tunnel? Ik door haar of zij door mij?

Ik zong, toen ik uit de bus en tram stapte en thuis kwam van het herstel van onze relatie.

Vrolijk bladerde ik door de strepen en kruisjes die zij in mijn pagina's gezet had en zou de vlag hebben uitgestoken als ik er een gehad had.

"Wat?" vroeg mijn vriend Hugo me. "Jij verdenkt haar ervan dat zij het alleen voor dat scriptie weer met je doet en zij zegt erbij dat zij niet met je wil samenwonen? En jij neemt daar genoegen mee?"

"Ja", antwoordde ik langzaam. "Ik wil ook zo graag weten hoe het afloopt. Het verhaal wil ik kunnen uitvertellen, begrijp je? En zij heeft van mij gehouden. Dus de liefde kan toch terugkomen?"

Andere, allerprilste vriendinnen, die ik inmiddels via de relatiewebsite verzameld had, liet ik weten dat ik, dwars over mijn digitale profiel, nu een fantastische vriendin had. Die schrokken en pinkten een traan weg. Mijn ex snelde naar het toilet, waar zij met een zonnebril op weer vandaan kwam. Met Vijgje en mij moest het lukken: oost-west, samen best. Ik schreef mijn verhaal verder. Nu in het Turks, bladerend in het woordenboek.