Uit de antwoorden op de enquete over liefdesverdriet bleek dat wraakbehoefte een nu en dan weerkerend motief is bij breuken in relaties.

Is wraak altijd slecht?

Kan het, mits in subtiele vorm gepleegd, niet een natuurlijk verweer zijn van een mishandeld mens? Is het met sommige vormen van wraak misschien toch niet mogelijk iets recht te zetten? Of loopt wraak altijd uit de hand?

We vroegen sommige inzenders iets over hun ervaringen op dit gebied te vertellen.

Hieronder de verhalen met eventueel een reactie van Roel eronder:
(klik op een verhaal en scroll naar beneden om betreffende verhaal te lezen)


Carolien Roodvoets over vreemdgaan - Artikel
Verhaal 14 "Geluidsopname van haar ex"
Verhaal 13 "Afscheidsbrief van wraak"
Verhaal 12 "Uit de hand gelopen wraak na naaktfoto's"
Verhaal 11 "Waarschuwing ..." (verwijderd op verzoek van schrijfster)
Verhaal 10 "Wraakbrief van een bedrogen Vlaamse"
Verhaal 09 "Lieve vrouwen die behoefte voelen zich te wreken"
Verhaal 08 "Vrouw die verslaafd is aan datingsites"
Verhaal 07 "Ava's achterhoofd" (verwijderd op verzoek van schrijfster )
Verhaal 06 "Gepaste wraak"
Verhaal 05 "Stel je voor dat-ie morgen belt!" - het verhaal van Sayang met commentaar van Petra van der Loos
Verhaal 04 "Ik pakte een priem"
Verhaal 03 "Mijn afrekening" - het verhaal van een 16-jarige halfwees
Verhaal 02 "Wraak op haar, nu het omgekeerde"
Verhaal 01 "Mijn wraak achtervolgt mij" -van een vrouw die het hem heftig betaald zette ( en haar advies voor vrouwen met een getrouwde minnaar)

Wie volgt, met zijn of haar ervaring op dit gebied?
Mail naar roelvduijn@planet.nl

Terug naar Liefdesverdriet Introductiepagina

Mijn afrekening

Zo arrogant, agressief en kwaadaardig als ik was, had ik maar weinig ervaring met meisjes. Elke keer als ik een meisje leuk vond, werd ik afgewezen. En altijd werd er gezegd dat het niet aan mij lag, maar dat ze gewoon niet verliefd waren.

Totdat ik bij haar in de klas kwam. Zij was geweldig! Diezelfde dag nog heb ik haar toegevoegd op msn en spraken we elkaar. Het was kei gezellig, maar ze had een vriend.
Toch bleef ik de hoop houden. Misschien dat het ooit wel een keer uit gaat dacht ik bij mezelf. Maar het bleef bij gezellig op msn praten. Ik dacht niet dat ze ooit iets voor mij zou kunnen gaan voelen.
We praatten in de klas over wiskunde. Het ging niet zo goed met haar wiskunde en ze had gezien dat ik wel erg hoge cijfers haalde. Ik was namelijk blijven zitten en zodoende ging het mij een stuk makkelijker af.
Zo kwam het dat we een afspraak maakten voor een bijles wiskunde.


Eerste keer bij mij

Ik vergeet het nooit meer die eerste keer dat we vanuit school naar mijn huis fietsten. Ik vond haar echt super, maar zou ze dit ook van mij vinden? We dronken wat en gingen toen naar boven zodat ik haar wiskunde kon uitleggen. We zaten op mijn bed en ik was enorm zenuwachtig. Het zweet stond op mijn voorhoofd en ik wist niet wat er met me aan de hand was. Zo had ik me nog nooit gevoeld.
Maar zo agressief en kwaadaardig als ik normaal ben, zo verlegen en bang was ik toen. Ik durfde geen hand naar haar uit te steken en het bleef dan ook maar gewoon bij wiskunde. Nog steeds had ze een vriend.


De film

Zo ging de bijles voorbij, ze ging naar huis en er was niks gebeurd.
Op msn begonnen we te praten over roken en drinken en blowen. Ik bekende haar dat ik wel eens een jointje rookte en dat ik ook vast rookte. Drinken deed ik als de beste. Met een vader die alcoholist is had ik natuurlijk beter moeten weten.

We spraken af om een keer bij mij film te gaan kijken. Dan zou ze een keer blowen, want daar was ze toch wel erg benieuwd naar. Ik ging naar haar toe om haar op te halen en kwam zo voor het eerst in contact met haar ouders. Het was geweldig! Ze waren erg aardig tegen me en praten spontaan en enthousiast over haar.
Ik nam haar met mij mee naar mijn huis en na ons ritueel van mensen groeten, iets drinken in de keuken en dan naar boven, zette ik de film 'the green mile' op.
Een film waarbij mensen huilen. Misschien kon ik haar dan troosten.

Na een stukje film te hebben gekeken gingen we een eindje wandelen. Ik had de joint in mijn broekzak gedaan want mijn pa mocht van niets weten. We hadden een klein stukje gewandeld en gingen op een bankje in de buurt zitten. Maar ver genoeg weg van de bewoonde wereld. We staken de joint op en de eerste hijsen waren voor mij.Als een ervaren blower nam ik ze in me op en voelde me lekker.Ook zij deed het goed voor de eerste keer. Alleen bij haar sloeg het sneller aan.
Toen we weer thuiskwamen gingen we verder met de film. Ze stelde na een tijdje voor dat ik de film misschien af moest zetten. Ik vond het wel oké, want misschien kon er nog iets spannends gebeuren!

We lagen op mijn bed en keken elkaar aan. Ze kwam steeds dichter naar me toe, ik kon mezelf niet bedwingen en begon haar te zoenen. Ze deed gewillig mee, maar mijn gevoel begon te knagen. Ik stopte met zoenen. Ze had een vriend! Nee, zei ze, het maakt toch niet uit, hij is hier toch niet.
Ze had wel gelijk. Hij was hier niet, dus wat kon er misgaan?


Na haar heerlijk verwend te hebben

Zo ging er een tijdje voorbij. De bijles is veranderde van wiskunde in zoenen. Tijdens een gezellig msn gesprek vertelde ze me dat ik erg leuk was, maar dat ik niet zo voorzichtig moest zijn. Dit nam ik positief op, de eerstvolgende keer dat ze bij mij was zou ik niet zo voorzichtig meer zijn.
Daar was ze weer, de volgende dag. Ze kwam wel 3 of 4 keer per week bij mij. Iets wat ik helemaal niet erg vond. Ik was verliefd en ze vond me leuk, maar of dit normaal was? Ze had nog steeds die vriend, die al een ruime tijd bedrogen werd. Ik voelde me er schuldig door. Dit verdient die kerel toch niet?

Maar mijn gevoelens voor haar wonnen het van mijn schuldgevoel. En ik ging zelfs een stapje verder met haar. Ik moest niet zo voorzichtig zijn. En begon met het handwerk . Na haar heerlijk verwend te hebben lagen we na te genieten.
Ik fluisterde tegen haar dat ik verliefd op haar was en vroeg waarom ze niet gewoon voor mij koos in plaats voor een vriend die honderden kilometers ver weg woonde. Het antwoord was nee. Ze was nog steeds verliefd op hem en liet hem niet lopen.

Zij kreeg zorgen en argwaan. Ze vond zichzelf niet de knapste en voelde zich rot. Ze kreeg al dagen geen reactie op sms'jes die ze aan hem verstuurde. En had ook al een paar dagen geen telefoontje gehad. Wat was er nu aan de hand? Ze vroeg het hem per sms en ze kreeg toen antwoord. Hij wist niet meer of de relatie nut had en wat hij moest doen. Want de afstand was te groot vond hij.
Toen ik dit hoorde ben ik meteen naar haar toegegaan.

Haar moeder deed de deur open en vertelde dat ze niks konden doen om haar te troosten. Ik rende naar boven. De muziek stond op het allerhardst. Ik deed de deur open en ze jankte op mijn schouder.
Ik dacht niet nu is het mijn kans, nu ben ik aan de beurt. Maar ik dacht aan haar gevoelens. Zij had pijn. Het was uit met haar vriend.


Toch mijn beurt

Ik had haar getroost. We zoenden nog even en ik ging weer naar huis. Wat had ik een medelijden met deze meid. Het ging net zo goed in haar relatie. Ze voelde zich niet zo rot en dan gebeurde er dit.
Een paar dagen later op donderdag zat ze bij mij thuis. Na ons vaste ritueel gingen we naar boven voor ons nieuwe vaste ritueel. We lagen een beetje na te genieten en toen vroeg ik het haar maar, ik bedoel:wat kan er mis gaan? Ze zei ja, ik was in de wolken. Ze was eindelijk mijn vriendin!

De eerste paar weken waren perfect. De gelukkigste jongen van de wereld en niets kon er fout gaan. Maar dit bleef niet eeuwig zo, ik begon mijn maten te verwaarlozen voor een meisje. Iets waarvan ik nooit heb gedacht dat ik juist degene was die dit zou doen. Het maakte me eigenlijk ook niks uit. Ik kon de wereld aan,. Zij was van mij.
Totdat er zich problemen onthulden, haar problemen. Ze had een ziekte waar veel jonge meisjes last van hebben. Een mengeling tussen anorexia en boulimia. Ze sneed zichzelf ook wel eens, zei ze. En ze liet me de sneden in haar arm zien. Littekens voor altijd, zoals ze het noemde. Ik hield van haar en zei haar dat het wel goed zou komen. En keer op keer hield ik dit vol.

Maar ik raakte in de put. Doordat ik haar problemen probeerde op te lossen en het niet echt wilde lukken, voelde ik mezelf rot en onzeker. Ik was prikkelbaar en dit was te merken. Mijn vader, die hetzelfde karakter heeft als ik, merkte dit ook en begon me te ondervragen. Ik wilde dit niet en schreeuwde en schold. Waarom weer van deze ruzies? Waarom kwam er geen eind aan die problemen?


Waar zijn mijn vrienden?

Ik raakte ver weg van de wereld. Ik ging , doordat ik meer problemen kreeg en deze niet onder ogen wilde zien, steeds vaker blowen en verwaarloosde mijn vrienden steeds meer.
Zelfs mijn uitgaansmaten begonnen het te zeggen. Hé Kees, ga je nog een keer mee uit? Of ga je alleen nog maar naar je chick? Ik liet ze gewoon staan, keer op keer. Maar ik zou het goedmaken. Ik nodigde een paar vrienden uit: zodat we bij mij film konden gaan kijken. We zouden na de film richting stad gaan en daar gezellig uitgaan. Zij kwam ook film bij me kijken.
Na een tijdje was de film afgelopen. Allemaal stevig aangeschoten en we hadden er ook een jointje bij gehaald. Ik fluisterde naar haar, zullen we hier blijven? Ik heb meer zin in jou dan in het uitgaan. Dit vond ze goed, mijn vrienden niet. Maar ik vertelde ze dat ik me niet zo lekker voelde en dat ik waarschijnlijk teveel op had. Weer liet ik ze zitten.

We hadden nog nooit seks gehad, maar elkaar al wel bloot gezien. Ik wist dat ze niet de slankste was, maar dit maakte me niet uit, ik hield van haar! Nadat we mijn vrienden hadden uitgezwaaid gingen we weer naar boven. We begonnen te zoenen, dat al gauw het strelen opwekte. Na een tijdje gingen de kleren uit en lagen we bloot tegen elkaar. Wat was dit fijn. Zo dronken als we waren lekker tegen elkaar aan liggen. Ik had niet in de gaten dat uitgerekend dit de fout van mijn leven zou worden.


Mijn jaloezie

De avond was heerlijk. We hadden geen seks gehad, maar zij had het heerlijk gehad. En ik, nou ja dat viel wel mee. Ik kreeg er geen druppel uit om het zo maar te zeggen. Maar het voelde niet goed, op school negeerde ze me zowat. Ze praatte kortaf en ze begon te flikflooien met een vriend van me die in mijn klas zit. Er napte iets. Ik dacht, het zou toch niet, ze zou toch niet hetzelfde bij mij doen als wat ze bij haar vorige vriend deed? Gewoon vreemd gaan onder mijn ogen, zonder dat ik er iets van merk?
Dit gevoel werd erger. Ik vertelde het mijn pleegmoeder en die adviseerde me om gewoon een keer een sms-je naar mijn vriend te sturen met hoe ik me erover voelde dat ze zo met hem aan het voezelen was.

Ik twijfelde op dit moment. Ik zou haar kwijt kunnen raken en nog wel aan één van mijn beste vrienden, die ik op dat moment nog had. Maar het zou me ook meer moed kunnen geven in de relatie als hij zou zeggen dat ze niks deden. Ik koos voor het laatste en ik stuurde hem een sms'je ; hé kerel, ik ben stik jaloers, waarom gaat ze nou zoveel met jou om? Is er iets aan de hand? Kan je het me uitleggen? Ik kreeg als antwoord dat ik me geen zorgen hoefde te maken..

Dit gaf me meer vertrouwen, maar het zat nog steeds niet helemaal goed. Het negeren door haar maakte me kapot. Ik voelde me steeds depressiever en zij zag het ook niet meer zitten. Ik ging naar haar toe om gewoon even weg te zijn van de zorgen en van de vrienden die aan mijn hoofd zaten te zeuren dat ik ze in de steek liet.
We gingen wandelen en ik voelde me rot. Ze zei dat ze het leven niet meer zag zitten. Maar ik zag het juist wel zitten.Ik dacht een hele simpele oplossing te hebben voor ons probleem. En dat was plezier, maar ze bleef maar zeggen dat het fout ging en dat het nooit meer goed zou komen. Ik bleef staan, ik zei dat ze dat terug moest nemen, niks was daarvan waar. Maar ze kon het niet en we huilden aan de rand van de weg.
Auto's scheurden langs ons heen.


Etentje

Ik werd paniekerig en alles leek fout. Maar zolang ik nog van haar houd, dacht ik, kan er niks fout gaan. Zij geeft de moed toch niet op. Ze zei me dat ze van me hield, zo veel had ze nog nooit van iemand gehouden. Niks kon ons uit elkaar drijven, maar ik moest dan wel het vertrouwen erin houden.

We waren een maand bij elkaar, eigenlijk al langer, maar op de dag zelf had ze geen tijd. Ik had voorgesteld om haar mee uit eten te nemen. Maar omdat ik ook een studentenleven leid, zit ook niet altijd ruim bij kas. Dus we gingen Chinees halen en romantisch opeten. Het was weer een keer perfect, zij, ik en niemand anders. Geen irritante vrienden, of een irritante vader.

Dit alles was weer een fout van mij. Zowel mijn vrienden en mijn vader hadden gelijk, ik was degene die fout bezig was. Niet zij.


De enige avond

Het leek weer goed te gaan. Al een week niet meer over onze, mijn en haar problemen gepraat.
Ik zou bij haar blijven slapen. Het beloofde een gezellige avond te worden. Nog nooit had ik seks met haar gehad. Het maakte me ook niet uit. Seks was niet belangrijk in deze relatie. We hielden van elkaar en waren jong.Dan is dat toch helemaal niet nodig.
Toen we naar bed gingen was het nog steeds gezellig. Het licht ging uit en al gauw waren we elkaar een beetje aan het plagen. We maakten er een plaagspelletje van en er gingen meer en meer kledingstukken uit. Het was perfect, zoals wij samen waren, dacht ik. En we gingen weer een stapje verder, een grotere stap. Ze zei dat dit het moment was en ik bevestigde dat. 

Dit was de eerste keer. Het was perfect.


Niet voetballen

Ze had me al een week genegeerd. Ik wist dat er iets niet goed zat. Ik belde haar op en ze zei me dat we moesten praten. Ik zei haar dat ik eerst moest voetballen en daarna zo vlug mogelijk naar haar zou komen. Het was geregeld. Maar het ging niet meer met me.
Met betraande ogen lag ik in bed. Dit was het einde van iets wat eigenlijk niet had mogen eindigen. Met deze gedachte ging ik niet meer voetballen. Ik kon het gewoon niet en moest het weten.
Ze liet me binnen. We gingen zitten aan tafel en daar kwamen de kwade woorden. De woorden die ik nooit had willen horen.
Het is uit, zei ze.

Ik kon het niet geloven en huilde. Ze reikte me een keukenpapiertje aan en ik snoot een keer goed mijn neus. Het lag niet aan mij, maar aan haar. Ze wist dat onze relatie niet door kon gaan,en was te depressief. Maar we zullen altijd vrienden blijven, zei ze.Er zal niks veranderen, alleen het 'speciale' niet meer. Hoezo zal er niks veranderen, dacht ik. Het zal nooit meer hetzelfde worden als in het begin. Maar ik vond het goed, we zouden vrienden blijven. Dat wilde ik toen maar al te graag. Het was over en met betraand gezicht ben ik naar huis gefietst. De route die ik anderhalve maand lang met plezier gefietst had was op dat moment verleden geworden.
Ik stuur een goede vriendin van me een sms'je dat het uit is en huilde op dat moment tranen met tuiten. Nog geen tweehonderd meter verder kom ik voorbij het spoor. Ik aarzel. Zal ik wachten tot er een trein aankomt?

Dan gaan de bomen dicht en nog steeds aarzel ik. Mijn leven heeft geen nut meer, denk ik. Het beste wat me ooit is overkomen heeft zich zojuist van me ontdaan. Op dat moment belt die vriendin me om te weten hoe het nu met me gaat,en waar ik de avond ga slapen, omdat ik weer ruzie had met mijn vader. Ik zeg haar dat ik heb besloten naar een vriend van me te gaan en als hij niet thuis is maar gewoon op straat te blijven.

Het is december. Ik kom aan bij mijn vriend. Hij is er niet, maar zijn zusje ziet dat het niet goed met me is en laat me binnen. Ik heb haar heel mijn verhaal verteld en ze kan het gewoonweg niet geloven. Maar het ging zo goed tussen jullie, zegt ze. Ik snapte het zelf ook nog niet. Maar ik zei dat ik niet kon blijven. Het was al half negen geworden en ik ging de straat weer op, de ijzige kou in. Nog even naar een andere vriend van me die daar in de buurt woonde. Ik moest mijn verhaal kwijt, ik moest praten anders ging ik er zelf aan onderdoor.

Hij merkte ook al dat het niet goed was. Ik deed mijn verhaal en hij kon het op zijn beurt ook niet geloven. Ik kreeg eten voorgeschoteld maar kreeg geen hap door mijn keel. Voelde me verlaten en alleen. Toen ging ik kijken of die vriend waar ik net bij zijn zusje heb uitgehuild alweer thuis was. Ik kreeg te horen dat hij pas heel laat thuis kwam.Zijn zusje bood me aan om mee naar een film te kijken. Daarna ben ik naar huis gegaan. In het donker. Zonder thuis de lichten aan te doen ben ik naar bed gelopen en huilend in slaap gevallen.


Een nieuwe tijd

Er ging een week voorbij en we waren beste maatjes.We gingen nog goed met elkaar om en er was niks te klagen. Alleen het 'speciale' was er niet meer. Ik kreeg te horen dat mijn beste maat, bij wiens zusje ik had uitgehuild, met haar aan het sms-en was en met haar flirtte. Dus stuurde ik hem voor de gein een sms'je; niet teveel sjansen met haar hè! Dit heb ik geweten. Hij vertelde het direct door aan haar.

Ik vroeg haar of ze zin had om mee te gaan naar de schietvereniging. Er was een avond en dat leek haar wel gezellig. Toen we op de fiets zaten, begon ze opeens over die sms'jes.Waarom mag hij niet met mij flirten, vroeg ze. Ik wist niet wat me overkwam, het was maar als grapje bedoeld. Maar ze nam het zo letterlijk op dat ik dacht dat het nooit goed kon zitten. Een week na mij al een nieuwe vriend en ook nog wel één van mijn beste vrienden. Maar ze zei dat het waarschijnlijk toch niks werd. We hadden een gezellige avond. We gingen op tijd naar huis toe en keken bij mij nog een stukje film. Daarna bracht ik haar naar huis en was er niks aan de hand.


Een nieuwe vriend

Ik schrok. Wat zag ik? Ik zat op msn. De vriend waar ik het zojuist over had, had een hartje in zijn msn-naam staan. Zij ook! Eerst voelde ik verdriet, dat kon toch niet normaal zijn. Het is net een week uit tussen ons.
Maar niets bleek minder waar, ik vroeg aan haar of ze nu iets met hem had, en blij zei ze ja. Ik vroeg haar of ze dat normaal vond, met de beste maat van je ex-vriendje er vandoor gaan. Ook al was het niet echt er mee van door gaan, zo voelde het voor mij wel. Als het na een maand of na twee maanden was geweest, had het waarschijnlijk niet zo gevoeld, maar na een week wel.

Ze antwoordde dat ze het wel normaal vond. Maar ik zei haar dat ik dat totaal niet vond. Ze werd kwaad. Ik kreeg er nog een nieuw gevoel bij, mijn woede, die ik al een paar maanden onderdrukte, begon op te komen.
We kregen harde ruzie waar ik duidelijk tegen haar zei wat ik van de situatie vond. Ik trilde van woede en verdriet. Ik ging bijna van mezelf af. Ik zei haar dat ik naar buiten ging, ik kon er even niet meer tegen, ik moest weg van haar.

Ik was nog geen minuut aan het wandelen, op de plek waar we samen onze eerste joint hadden gerookt, krijg ik een sms'je van haar nieuwe vriend. Mijn (ex-)beste vriend (toen). Hij vertelde daarin dat hij geen vrienden wilde kwijtraken om een meisje, dat was te stom voor woorden vond hij. Ik dacht er anders over en klapte mijn telefoon boos dicht.Die krijgt geen bericht, dacht ik. Op de terugweg kreeg ik nog een nieuw berichtje, weer van hem. Nu vertelde hij dat het hem speet, maar dat het hem overkwam, net als het mij overkwam. Boos deed ik weer mijn telefoon dicht.

Nog geen honderd meter van mijn huis belde haar vader mij op. Hij klonk rustig, maar ook onrustig. Hij was kwaad, dat was zeker te merken. Ik moest zijn dochter met rust laten en haar keuzes accepteren. Ik moest verder gaan met mijn eigen leven, mijn studie afmaken en haar gewoon met rust laten. Ik kon alleen maar ja stotteren en hing op. Ik was kwaad, net na rustig gewandeld te hebben en tot rust te zijn gekomen krijg ik dit. Het was toch niet mijn fout? Thuis nam ik toch aan dat het mijn schuld wel zou zijn.

Ik zag niet in dat ze gewoon verliefd waren op elkaar. Dus ik stuurde allereerst mijn vriend een sms-je om te vragen of we de volgende dag konden praten. Daarna stuurde ik haar ook een sms met dezelfde tekst. Het zou wel weer goed komen tussen ons dacht ik, ik wilde haar voor geen goud kwijt!
De volgende dag op school heb ik ze in de pauze even gevraagd of ze mee gingen naar buiten. Daar heb ik mijn excuses aangeboden voor mijn gedrag van de vorige dag. Ik was kwaad, zei ik, en niet mezelf. Dit konden ze accepteren en zeiden allebei dat ze geen vriend kwijt wilden raken.


Dat is twee

Na een maand, misschien iets langer, kreeg ik van mijn vriend bericht dat ze helemaal geen tijd meer voor hem had. Ze had het altijd te druk als hij wilde komen en afspreken kon ook al niet. Hij wist het niet meer, iets zat er niet goed. Ik zei tegen hem dat ik het rot voor hem vond, maar in mijn vuistje lachte ik. Net goed, dacht ik. En hij had gelijk, het zat ook niet goed. Ze maakte het uit en dat was eigenlijk precies waar ik ruim een maand op gehoopt had.


Hup, de volgende

Maar het was niet genoeg. Twee van mijn vrienden leken te strijden om haar. Ze begonnen elkaar af te zeiken tegenover haar en ze konden nergens anders meer over praten. Ik kon het niet geloven. Mijn vrienden zouden zoiets toch nooit doen? Maar het was al één keer gebeurd, waarom dan geen tweede keer? Ik sprak met één van hen en hij zei dat hij nooit iets voor haar zou voelen. Dat hij het nooit zou doen tegenover zijn maten. Ik geloofde hem, tenslotte was het een vriend.

Een week later zat hij bij mij thuis, hij had iets te zeggen, maar durfde het niet. Ik zei hem dat hij het moest zeggen en dwong hem. Hij vertelde dat hij met haar gezoend had. Ik kon mijn oren niet geloven, maar ik accepteerde het. Boos worden zou alleen maar leiden tot problemen.


Het feest

Mijn broer gaf een feest. Zijn verjaardag. De maat met wie ze het nu had, vroeg of hij haar mee mocht nemen, ik vond het niet erg. We waren nog vrienden. Ik had veel gedronken en de rest ook. Het was erg gezellig.
Met mijn zatte kop ging ik naar buiten toe om iedereen uit te zwaaien die nog naar de stad ging Ik zag haar staan en liep even naar haar toe. Ik wilde drie kussen geven op de wang, zoals normaal is. Plotseling begint ze me te zoenen en de mooie tijden schieten in een flits voorbij. Het voelt weer als vertrouwd, maar ik weet dat het niet goed is wat ik doe. Ik stop en ze zegt, dat is lang geleden. Ik zeg dat het klopt maar dat het wel lekker was. Wat stom om te zeggen. Mijn vriend staat met grote ogen te kijken: zijn vriendin is vreemd gegaan.

Eenmaal naar binnen gegaan, kijken mijn uitgaansvrienden mij vragend aan. Wat doe je, zeggen ze allemaal. Ze is je ex en ze gaat er met je vrienden vandoor. Vind je dat normaal? Op al deze vragen kan ik geen antwoord geven. Ik voel me schuldig en van binnen schaam ik me diep. Mijn oudste broer had het ook gezien en samen met de overbuurjongen en mijn vader zat hij in de huiskamer op mij te wachten. Ik zag het al aankomen, het was niet goed. Ze stelden dezelfde vragen die ik zojuist al had gehad en nog steeds kon ik er geen antwoord op geven. Het was zo fout.

Ik kreeg een negatieve preek in mijn gedachten .Ik moest niet meer met haar omgaan. Ze was gek, zeiden ze. Maar ik dacht anders. Ik wilde haar niet kwijt, bang dat ze zichzelf iets aan zou doen. Ik zou me dan zo enorm schuldig voelen. Uit pure frustratie ben ik met mijn broer gaan opruimen. Mijn vader was naar bed gegaan en mijn overbuurjongen naar huis. Hoe een mooi feest kan eindigen!

Het was totaal niet de bedoeling geweest. Maar toch had ik het gedaan. Met een kop vol met dronken gedachten ging ik naar bed toe.


Verlies

De volgende dag kwam haar vriend naar mij toe. Hij verweet me niks. Het was niet mijn schuld, maar de hare. Ik was dronken en hij had ook wel gezien dat ze mij begon te zoenen. Maar dit hielp niks tegen mijn schuldgevoel, Hoe kon ik dit nu doen? We gingen allebei achter msn bij mij thuis. Ze was online en hij ging meteen tegen haar tekeer. Is ze gek geworden? Ze vroeg waar hij het over had en ontkende alles. Ze had niet met me gezoend, zei ze. Dat zou ze nooit doen. Ze hield van hem! Misschien wel twintig paar ogen konden het tegenovergestelde bevestigden. Nog geen kwartier later stond ze bij me op de stoep, ze zou wel eens uitleggen hoe de vork in de steel zat. Volgens haar hadden we nooit gezoend. Volgens haar had haar leven geen nut. Zo drong ze ons weer in een hoekje. Ik kreeg deze keer geen medelijden meer met haar, maar heb haar naar buiten gezet. Over.


Niet leukleuk

Een paar dagen later stond hij weer bij mij op de stoep. Hij moest me iets bekennen. Ik dacht wat nu weer, het kan niet erger worden dan het al is. Ze had in een geile bui hem verleid en het voelde bij hem aan alsof ze naar hem hunkerde, maar hij had het niet gedaan. Ik was trots op hem, zo hoorde een echte vriend zich te gedragen.
Maar dan was er nog iets, zei hij. Ze vertelde hem iets. Ze vertelde hem dat ze nooit van mij of van de jongen na mij gehouden heeft. Ik was teveel van het goede. Ik was leuk, maar niet leukleuk.

En de jongen na mij? Die was gewoon te saai vond ze. Van hem had ze ook nooit gehouden. Dit voelde pijnlijk. Die gevoelens die ze mij vertelde waren die allemaal nep? Het voelde alsof ze me had bedrogen. Alsof ze geen gevoel had en nooit van me gehouden heeft.


Carnaval

Ik werd gek van mijn eigen gedachtes. Elke keer als ik die twee samen zag dan werd ik gek. Ik kon er niet naar kijken. En kreeg nog een keer ruzie met haar. Ik smste haar dat het over was, ik kon niet langer met haar omgaan, omdat ik niet met haar manier van doen en laten kon omgaan. Hier kreeg ik geen reactie op.
De volgende dag, de vrijdag voor/tijdens carnaval, kwam ze naast me zitten in de les. Waarom, vroeg ik me af.
Ik negeerde haar, ik had haar toch duidelijk gemaakt dat het genoeg was? Ik bleef pijn en depressieve gevoelens voelen. Ze zou het niet meer goed kunnen maken. Maar toch probeerde ze het. Ze vroeg me in welke mate het over was tussen ons? Was dat niet meer praten of gewoon niet meer samen iets doen. Ik zei dat ik het even niet wist. Ik moest er zelf eerst uitkomen.

Oké, zei ze, en wat als ik je nu beloof dat ik niet met hem zal zoenen of knuffelen waar jij bij bent? Daar kon ik het wel mee vinden en stom genoeg had ik haar weer vergeven. Die avond zouden we met vrienden carnaval gaan vieren. Zij kwam onverwachts ook mee. Iets waar ik eigenlijk niet op zat te wachten, want haar vriend ging met ons mee. Maar ik had haar tenslotte vergeven; wat zou het ook allemaal. Ik had een super gezellige avond, tot het moment dat ze haar belofte van eerder die dag verbrak. Voor mijn neus zaten zij en hij te zoenen. Dit klinkt misschien zwak, maar ik werd gek. Ik ging naar buiten en had er helemaal genoeg van.

Het was voor mij nog een geweldige carnaval. Maar mijn vriend wel. Hij kwam naar me toe met een erge mededeling, zoals hij het noemde. Hij was naar haar toegegaan met carnaval en was ziek naar huis gegaan. Diezelfde avond had ze nog met een andere jongen gezoend. Hij kon door de grond zakken. Ik vertelde hem dat hij zojuist hetzelfde had meegemaakt als ik. Zo was ze nu eenmaal. Ik gaf er niks meer om.


De vierde

We zijn weer een tijdje verder en ik negeer haar al een poosje. Het gaat goed, geen problemen en ik ben weer gelukkig. Maar het zit me nog steeds dwars dat sommige van mijn vrienden gewoon zoveel met haar om blijven gaan. En dan zie ik iets wat me tijden terug jaloers maakte. In de tijd dat ik met haar ging was er één jongen waar ik zoveel jaloezie van kreeg. Ik dacht dit kan niet waar zijn. Ze speelden met elkaar en kietelden elkaar, zoals wij dat ook altijd deden toen we verliefd waren. Ik voelde me weer stom en verlaten.

Hoe kon dit zo zijn? Het was al de vierde keer dat ze een vriend kreeg. Drie keer was het verkeerd afgelopen, hoe kon mijn vriend zo stom zijn om dit alsnog te doen? Maar ik praat er maar niet over: het is zijn keus. Ik dacht dat hij er nog wel achter zou komen.


Het feest

De nummer drie op de lijst van ex-vriendjes gaf een feest. Natuurlijk als vriend was ik hiervoor uitgenodigd. Toen ik binnenkwam schrok ik. Wat deed zij hier? Maar ik negeerde haar, zoals ik al een geruime tijd deed. We begonnen liedjes te zingen en één van de vrienden van de jarige maakte een parodie op één of ander liedje. Het ging over haar en het was een vrij lomp lied. Ik was aangeschoten en vond het niet goed waar ze mee bezig was en zong mee. Maar volgens haar had ik een rotlied over haar verzonnen en ze zat nu oneindig te huilen. Het maakte me niets uit. Toen vrijwel iedereen naar huis was, was de jarige nog even met haar naar boven om te praten. Ik ging bij zijn ouders zitten. Ik wilde wel eens weten wat ze allemaal over me gezegd had.

Ik hoorde het hele verhaal over dat ik ze uit elkaar probeerde te halen en dat ik van alles over haar zei. Ik vertelde ze dat dit niet waar was, ik heb hun zoon wel proberen tegen te houden. Maar dit was alleen door hem te waarschuwen. Hij had niet in de gaten waar hij mee bezig was.
Ik bleef tot half zes in de ochtend praten met zijn ouders en kreeg het aanbod om te blijven slapen. Dit nam ik graag aan.
De volgende dag bracht zijn vader me naar huis. Toen we voor mijn huis stonden wenkte zijn vader me nog even, hij bedankte me voor het gesprek. Hij wist nu meer over zijn zoon dan hij had kunnen hopen. Dat scheelt een ruzie, zei hij. Hij had niet gedacht dat hij ooit zo fout over me had kunnen denken. Hij zei dat hij me al langer kende en dat ik altijd een goede jongen was. Zijn excuses daarvoor.


Mijn afrekening

Hoeveel msn niet kapot kan maken in een relatie. Msn is onpersoonlijk en je weet niet hoe de andere persoon reageert op jouw woorden. Toen ze op msn tegen me sprak heb ik haar gezegd dat ze me met rust moet laten. Dit kon ze niet. Ze vroeg me waarom ik haar juist niet met rust liet. Ik maakte haar gek. Ik had volgens haar gezegd dat ik het niet erg zou vinden als ze zelfmoord zou plegen. Dit kan ik niet ontkennen, Toen ik boos op haar was heb ik dit inderdaad tegen een vriend van me gezegd. Het werd me gewoon allemaal teveel. Ze zei dat ik haar misbruikt of zelfs verkracht had. Ze bedoelde die keer dat wij samen thuis bleven in plaats van het avondje stappen met vrienden. Ik zag het niet als een verkrachting, gewoon als een stelletje dat verliefd is en rare dingen doet.

Ik noem haar hoer.
Voor het eerst recht in haar gezicht.
Op msn.

Ze beweert dat een hoer iemand is die met iedereen seks heef, en dat zij dat niet heeft. Dat ze eerder een slet zou zijn. Ik zeg dat ze het dus wel weet. Ik leg haar voor dat ze maar moet verklaren dat ze nooit van iemand gehouden heeft en zeg haar dat ze geen gevoel heeft. Ze zegt dat ze me haat uit de grond van haar hart. Ik zeg: jij hebt geen hart.
Niet heel lang daarna hoor ik van de ex-jarige dat zij naar de jaarcoördinator moet om over mij te praten. Ik had het al in de gaten. Binnenkort moet ik weer iets uit gaan leggen. Toen ik in de hal aan het wachten was kwam de coördinator me vragen of ik in de pauze even naar zijn kamer kon komen. Ik kwam daar in de pauze aan en zat met ongeloof te luisteren. Ze had hem verteld dat ik haar bij iedereen zwart zit te maken en dat ik tegen iedereen zeg dat ze haar voor van alles en nog wat uit moeten maken.

Ik zeg dat ik nog nooit zo'n grote onzin heb gehoord: zo ben ik gewoon niet. Ik heb haar vergeven voor alles wat ze al gedaan had.
Waarom zou ik haar dan ook nog eens pijn willen doen? Om mezelf weer beter te voelen?
Ik hoefde mezelf niet beter te voelen. Ik was uit mijn depressie en had al anderhalve maand niet meer gerookt en geblowd. Had bijna een nieuwe vriendin.
Ik vertelde hem dat ik nooit hierover zou liegen. Als ik iets doe ben ik er trots op.

Nu zit ik een half jaar met iets waar ik niet uit kom. Voor mij voelt het alsof ze al mijn vrienden gehad wil hebben. Dat ze mij nog even terug wil pakken. Maar ik weet niet hoe dit bij haar zit.
Eerlijk gezegd interesseert het me ook vrij weinig.

Kees

Terug naar Liefdesverdriet Introductiepagina