Uit de antwoorden op de enquete over liefdesverdriet bleek dat wraakbehoefte een nu en dan weerkerend motief is bij breuken in relaties.
Is wraak altijd slecht?
Kan het, mits in subtiele vorm gepleegd, niet een natuurlijk verweer zijn van een mishandeld mens? Is het met sommige vormen van wraak misschien toch niet mogelijk iets recht te zetten? Of loopt wraak altijd uit de hand?
We vroegen sommige inzenders iets over hun ervaringen op dit gebied te vertellen.
Hieronder de verhalen met eventueel een reactie van Roel eronder:
(klik op een verhaal en scroll naar beneden om betreffende verhaal te lezen)
Carolien Roodvoets over vreemdgaan - Artikel
Verhaal 14 "Geluidsopname van haar ex"
Verhaal 13 "Afscheidsbrief van wraak"
Verhaal 12
"Uit de hand gelopen wraak na naaktfoto's"
Verhaal 11 "Waarschuwing ..." (verwijderd op verzoek van schrijfster)
Verhaal 10 "Wraakbrief van een bedrogen Vlaamse"
Verhaal 09 "Lieve vrouwen die behoefte voelen zich te wreken"
Verhaal 08 "Vrouw die verslaafd is aan datingsites"
Verhaal 07 "Ava's achterhoofd" (verwijderd op verzoek van schrijfster )
Verhaal 06 "Gepaste wraak"
Verhaal 05 "Stel je voor dat-ie morgen belt!" - het verhaal van Sayang met commentaar van Petra van der Loos
Verhaal 04 "Ik pakte een priem"
Verhaal 03 "Mijn afrekening" - het verhaal van een 16-jarige halfwees
Verhaal 02 "Wraak op haar, nu het omgekeerde"
Verhaal 01 "Mijn wraak achtervolgt mij" -van een vrouw die het hem heftig betaald zette ( en haar advies voor vrouwen met een getrouwde minnaar)
Wie volgt, met zijn of haar ervaring op dit gebied?
Mail naar roelvduijn@planet.nl
Terug naar Liefdesverdriet Introductiepagina
Carolien Roodvoets over vreemdgaan
Een getrouwde vrouw die er een ongebonden minnaar op nahoudt, komt minder vaak voor dan een man die een buitenechtelijke verhouding heeft met een alleenstaande vriendin. Hij leent zich nu eenmaal minder voor de positie van afhankelijke lover. Want wanneer zal zij tijd hebben om hem op te zoeken? "Mannen zijn veel minder bereid tweede viool te spelen", vertelt relatietherapeute Carolien Roodvoets. "Hoewel er natuurlijk ook mannen zijn die er juist voor kiezen. Zij kunnen zich niet binden en zijn bang voor intimiteit. Een verhouding met een getrouwde vrouw vinden zij juist prima."
Carolien Roodvoets
FOTO: APA
Keiharde cijfers over hoe vaak mannen en vrouwen vreemdgaan, zijn er niet. Onlangs onderzocht het bureau NetPanel in opdracht van het tijdschrift Blvd. de seksuele uitspattingen van vrouwen. En wat blijkt, een op de drie vrouwen gaat vreemd. Hoewel opgemerkt moet worden dat zoenen ook onder overspel wordt geschaard. Carolien Roodvoets noemt wat voorzichtigere cijfers: "Ik denk dat een op de tien vrouwen en een op de vijf mannen een keer seks buiten het huwelijk heeft gehad."
De reden waarom mensen ontrouw zijn, is voor mannen en vrouwen doorgaans hetzelfde. "Dat is in de eerste plaats als er meer binding in een relatie dreigt. Bijvoorbeeld trouwen, samen een huis kopen of kinderen krijgen. Die intimiteit kan beangstigend zijn. Vreemdgaan is dan een soort vlucht. Zo van: 'ik doe toch wat ik wil'," vertelt de relatiedeskundige uit ervaring in haar praktijk. "Een andere reden voor partners om vreemd te gaan, ontstaat vaak als de kinderen in de puberteit komen. De adolescenten gaan meer hun eigen gang en als het hele circus rond de kinderen wegvalt, ontdekken partners soms na al die jaren dat ze uit elkaar gegroeid zijn. Of dat ze voor de kinderen al die tijd bij elkaar gebleven zijn. Tenslotte is er nog het cliché van de midlifecrisis en de vraag 'ben ik nog wel in trek bij anderen?'"
Maar waarom gaan - de inhaalslag ten spijt - nog steeds meer mannen dan vrouwen vreemd? "Mannen kunnen seks, emoties en intimiteit beter loskoppelen dan vrouwen", stelt Carolien Roodvoets. "Zij kan die knop moeilijk uitzetten en denkt eerder aan de gevolgen. Daarom kun je stellen dat het gevaarlijker is voor een relatie als een vrouw eenmaal vreemdgaat. Daarnaast maken mannen soms slippertjes als er kinderen geboren worden. Voor zijn vrouw staat alles ineens in teken van de kinderen en nestdrang. Ze is bijna verliefd op de baby's. Hij kan zich buitengesloten voelen en het komt nogal eens voor dat hij de moederrol van zijn vrouw moeilijk kan combineren met haar rol van seksuele partner. Die zoekt hij dan bij zijn minnares. Mocht de echtgenote zich buitengesloten voelen in een relatie, dan richt ze zich vaak op de kinderen of zoekt steun bij vriendinnen."
Haar boek De duivelsdriehoek. Over de gevaren en de verleidingen van het vreemdgaan (uitgeverij Gottmer Becht) gaat over die getrouwde man die er langdurig een minnares op nahoudt. "Zij neemt de rol van sekspartner over en biedt hem passie, bewondering en zelfvertrouwen. Hij voelt zich ineens weer bevestigd in zijn mannelijkheid." Maar waar minnaars van getrouwde vrouwen de situatie doorgaans wel best vinden of twee gebonden lovers beiden baat hebben bij geheimhouding van hun affaire, gaan minnaressen van getrouwde mannen na verloop van tijd aan hun geliefde trekken. "Tachtig procent van de minnaressen gelooft dat hij zijn vrouw voor haar zal verlaten. Maar slechts 1,5 procent doet dat ook werkelijk."
Nog wat cijfers van het Blvd.onderzoek: 58,7 procent van de ondervraagden vertelt het overspel niet aan de partner. Misschien maar beter, want volgens Carolien Roodvoets is een derde partij aanleiding voor 20 procent van de huwelijksproblemen en wordt slechts een op de tien relaties er beter van nadat een van de partners vreemd is gegaan. "Overspel richt veel schade aan, maar ik vind wel dat je de consequenties moet dragen. Want voor de meeste mensen is vreemdgaan slecht te verdragen. Kijk maar naar partners die er in de jaren zestig openlijk mee experimenteerden. Die zijn er toch behoorlijk van teruggekomen. We willen onze geliefde nou eenmaal niet graag delen met anderen."
(bron: De Telegraaf)