Uit de antwoorden op de enquete over liefdesverdriet bleek dat wraakbehoefte een nu en dan weerkerend motief is bij breuken in relaties.
Is wraak altijd slecht?
Kan het, mits in subtiele vorm gepleegd, niet een natuurlijk verweer zijn van een mishandeld mens? Is het met sommige vormen van wraak misschien toch niet mogelijk iets recht te zetten? Of loopt wraak altijd uit de hand?
We vroegen sommige inzenders iets over hun ervaringen op dit gebied te vertellen.
Hieronder de verhalen met eventueel een reactie van Roel eronder:
(klik op een verhaal en scroll naar beneden om betreffende verhaal te lezen)
Carolien Roodvoets over vreemdgaan - Artikel
Verhaal 14 "Geluidsopname van haar ex"
Verhaal 13 "Afscheidsbrief van wraak"
Verhaal 12
"Uit de hand gelopen wraak na naaktfoto's"
Verhaal 11 "Waarschuwing ..." (verwijderd op verzoek van schrijfster)
Verhaal 10 "Wraakbrief van een bedrogen Vlaamse"
Verhaal 09 "Lieve vrouwen die behoefte voelen zich te wreken"
Verhaal 08 "Vrouw die verslaafd is aan datingsites"
Verhaal 07 "Ava's achterhoofd" (verwijderd op verzoek van schrijfster )
Verhaal 06 "Gepaste wraak"
Verhaal 05 "Stel je voor dat-ie morgen belt!" - het verhaal van Sayang met commentaar van Petra van der Loos
Verhaal 04 "Ik pakte een priem"
Verhaal 03 "Mijn afrekening" - het verhaal van een 16-jarige halfwees
Verhaal 02 "Wraak op haar, nu het omgekeerde"
Verhaal 01 "Mijn wraak achtervolgt mij" -van een vrouw die het hem heftig betaald zette ( en haar advies voor vrouwen met een getrouwde minnaar)
Wie volgt, met zijn of haar ervaring op dit gebied?
Mail naar roelvduijn@planet.nl
Terug naar Liefdesverdriet Introductiepagina
Uit de hand gelopen wraak
na naaktfoto's
Ik ben een vrouw van 48 jaar, getrouwd en heb 2 schatten
van dochters van resp. 19 en 16 jaar. Ook was ik heel
gelukkig en stond met beide benen in de wereld. Ben
een gezelligheidsmens en leef onder het motto van:
geniet van het leven, vaak duurt het maar even.
Medio 2008 maakte ik een profiel aan op chatten.nl.
Gewoon om leuk te chatten met mensen en berichtjes uit
te wisselen. Zo leer je weer meer nieuwe mensen
kennen dacht ik uit het hele land. Friesland, Gelderland,
enz.
Al snel kreeg ik vunzige berichten van mannen. Of ik
wilde msnen, foto's wilde sturen, wilde daten. Maar dat
wilde ik helemaal niet.
Ik kreeg er al snel genoeg van, maar toen kreeg ik een
berichtje van een man wat me toch wel aansprak. Hij had
ook een jukebox en
zo hadden we al snel gesprekstof. Al gauw gingen we
ook smsen en draaide het toch uit op opwindende
gesprekjes. Ook maakten we
een afspraak om elkaar te ontmoeten in een hotel. Op de
een of andere manier voelde ik me ontzettend
aangetrokken door die man.
We ontmoetten elkaar. Dronken en aten wat en toen zei
hij dat hij een kamer geboekt had. Al snel lagen we met
elkaar in bed.
Ik na 26 jaar huwelijk, die nog nooit vreemd was gegaan.
Daarna mailde hij me en smste hij me. More and more zei
hij.
Daarna volgende nog meer ontmoetingen. Hij woonde
dichtbij Apeldoorn , dus moest ik daar wel 100 km. voor
rijden. Hij woonde alleen, had wel een LAT-relatie, maar
zo konden we wel met elkaar naar bed zonder een hotel
te boeken. Ik wist dat ik heel verkeerd bezig was en
voelde me ontzettend schuldig, maar die
aantrekkingskracht van die man. Ik liet nooit iets van
mezelf horen en hoopte steeds dat
het over zou zijn, maar dan weer een ecard of een sms
dat ik magic was of een lieve mail. Dan was ik weer
helemaal verkocht.
Toen ging hij ook foto's sturen van zichzelf. In zijn
onderbroek en later ook naakt. Hij vroeg of ik dat ook
wilde doen. Ik liet hem wachten, want hoe moest ik in
godsnaam foto's van mezelf gaan maken? Naakt dan??
's Avonds ging ik vroeg met mijn telefoon naar bed en
gingen we opwindend smsen. Alles stiekem en mijn man
en kids wisten van niets. Ik zei dat ik met toch wel
schuldig voelde en dat ik ook mijn profiel op chatten.nl al
had verwijderd en dat ik moest uitkijken dat ik niet verliefd
op hem ging worden, wat
ik toch eigenlijk al wel was. Hij zei dat hij ook niet meer
op chatten.nl zat en dat hij zich ook wel schuldig voelde
t.o.v. zijn vriendin.
Maar toch ging alles door en was ik echt verliefd op die
man. Ik ging er mee naar bed en stond er mee op.
Toen kreeg ik het in mijn hoofd om een nepprofiel aan te
gaan maken op chatten.nl. Ik gaf me uit als een vrouw
van 39 jaar en wat denk je?
Al snel kreeg ik een berichtje van een man met een heel
verhaal. Hij had een LAT-relatie en om de sleur te
doorbreken wilde hij iemand
ontmoeten om spannende dingen mee te beleven. Toen
zijn naam eronder. Toen ik dat las, stortte mijn wereld in.
Ik hield hem aan het
lijntje en het leek wel of ik 2 persoonlijkheden had. We
regelden een afspraak voor een donderdag bij een cafe
in Nijmegen en hij was helemaal hoteldebotel. Ook kreeg
ik dus nog gewoon smsjes van hem, dat hij naar me
verlangde. Tegelijkertijd stuurde ik ook naaktfoto's van
mezelf naar hem en wilde weten of hij toch naar die
afspraak zou komen van die ander (die ik dus zelf was,
maar niet ging of kon gaan).
Hij is dus naar dat cafe gegaan en ik zat hier helemaal in
spanning, want ik wist dat hij een blauwtje zou lopen. 's
Middags smste hij:
komt het door onze dag, dat ik je zo mis? of door iets
anders dat ik me zo voel? Nee, het komt door jou. Ook de
tekst: liefde is: steeds weer verlangen naar die ander. Hij
zei me niets over die gemaakte afspraak en dat gelopen
blauwtje natuurlijk.
Politie
Ik was woedend, maar bleef aardig doen. Ik was wel zo
gekwetst. Ik maakte nog andere profielen aan en overal
reageerde hij op met hetzelfde verhaal. Ook benaderde ik
een vrouw waar hij contact mee had. Henk? zei ze . Ja,
daar mail ik 's avonds mee en we sturen foto's naar
elkaar.
Toen typte ik een hele lange afscheidsmail, met de uitleg
dat ik erachter zat, maar dat ik niet meer wilde. In plaats
van op de verzendknop te drukken kreeg ik ineens een
wraakidee. Ik ben anonieme brieven gaan typen en heb
die naar bijna alle adressen in zijn dorp gestuurd. Dat je
voor hem uit moest kijken, omdat hij niet van de vrouwen
af kon blijven en weleens iemand zou kunnen
verkrachten. Ook dat hij naar vieze plaatjes op internet
zat te kijken.
Ook naar zijn werk heb ik zo'n brief gestuurd met een
half ontblote foto van hem (bovenlichaam).
Toen ben ik gaan dreigen. Dat ik zijn huis in de fik kwam
steken en eiste ik geld, anders zou ik naar de politie gaan
en zeggen dat hij iemand verkracht had. Hij wist niet dat
ik hierachter zat, maar hij dacht dat hij door iemand
gestalked werd. Tegen mij zei hij toen dat hij het even
rustiger aan moest gaan doen, want zijn vriendin was
erachter gekomen van ons.
Toen op een ochtend: 15 april 2009, ging 's ochtends de
bel om 6 uur. Ik schrok en dacht dat er met iemand iets
vreselijks was gebeurd.
Mijn man deed de deur open en een heel politieteam met
rechercheurs stond voor de deur. Ik werd verdacht van 3
x een artikel met een maximale straf van 9 jaar en ik
moest mee naar het politiebureau van Apeldoorn . Hij had
dus aangifte gedaan. Alles werd bij ons in beslag
genomen. De pc's, telefoons en een hele huiszoeking. Ik
werd ondervraagd en toen heb ik er alles uitgegooid.
Tegen mijn man en kids is gezegd dat ik iemand
bedreigd had. Ook heb ik moeten vertellen waarom ik het
gedaan had. Na het verhoor werd ik in verzekering
gesteld en oh, wat een verdriet. Mijn man helemaal
overstuur, de kids al helemaal. Wat had ik ze toch
aangedaan? Al gauw mocht ik 's middags weer naar huis,
om thuis de situatie uit te leggen.
Mijn man en kids kwamen me halen, helemaal in
Apeldoorn . Ik heb toen verteld dat ik iemand die ik van de
chat kende bedreigd had, omdat hij gewoon loog en dom
tegen me deed. Maar over dat vreemdgaan heb ik niets
verteld. Kon het niet over me heen krijgen om mijn man
dit aan te doen. Hij had vast wel een vermoeden, maar hij
zweeg erover.
De politie wilde ook mijn man nog verhoren, maar hebben
dat toch maar gelaten. Ze wisten immers al snel dat hij
van niets wist.
De andere dag konden we alle spullen ophalen in
Harderwijk en verder moest ik wachten tot het onderzoek
afgelopen was en justitie had beslist over deze zaak. Ik
moest maar alvast een goede advocaat gaan zoeken
zeiden ze. Op dat moment was ik liever dood dan levend.
Ik heb Henk nog opgebeld en mijn excuses aangeboden
met een trillende stem en huilend en heb hem uitgelegd
waarom ik het gedaan had en dat ik niet wist wat me toen
bezielde. Hij heeft mijn excuses aanvaard, maar vertelde
ook dat ik zijn leven had kapotgemaakt en dat hij nooit
meer iets van me wilde horen, op wat voor een manier
dan ook. Hij zou ook de politie zeggen dat een
gevangenisstraf voor hem niet hoefde.
De politie zei naderhand nog tegen mij, dat ze zijn pc
niet in beslag konden nemen voor bewijs, want die had
hij uit woede in de plomp gegooid en doormidden
gekliefd.
Ondertussen maar wachten en wachten en steeds maar
weer kijken, of ik toch niet nog iets van hem zou horen.
Maar nee, alles bleef stil.
Toen in augustus 2009 werd ik gebeld door justitie en
werd er medegedeeld dat de zaak geseponeerd zou
worden, maar wel met een jaar proeftijd.
Ik was zo blij als een klein kind, maar ook nog steeds
verdrietig. Ik heb nog 1 sms gestuurd met daarin: de zaak
word geseponeerd, dank je voor dit en good luck. Toen
kreeg ik van hem: weet ik, gisteren contact gehad met
justitie. Praten altijd beter. Gr. Henk Hoop
Nu is alles alweer een tijdje voorbij, maar toch laat het me
niet los.
Waarom heb ik toch zo gehandeld? Dit kan je toch geen
wraak meer noemen?
Ook kan en kon ik er met niemand over praten. Alleen
met de politie. Waarom heb ik hem niet gebeld en
gewoon gezegd dat ik hem een klootzak vond? Ik die
nog nooit een vlieg kwaad gedaan heb en dan tot zoiets
in staat?
Ook hoopte ik toch stiekem met de feestdagen op nog
een sms of een kaartje, alleen maar dat ik dan weet dat
hij me vergeven heeft ofzo. Verder niets. Maar nee, ik
hoor nooit meer iets van hem. Het was zo'n fijne tijd,
maar met zo'n triest einde. En dat alleen maar door mijn
toedoen. Ik hoop gewoon dat ik het eens los kan laten en
dan nooit maar dan ook nooit meer aan deze tijd hoef te
denken.
Ria, Harderwijk