Uit de antwoorden op de enquete over liefdesverdriet bleek dat wraakbehoefte een nu en dan weerkerend motief is bij breuken in relaties.
Is wraak altijd slecht?
Kan het, mits in subtiele vorm gepleegd, niet een natuurlijk verweer zijn van een mishandeld mens? Is het met sommige vormen van wraak misschien toch niet mogelijk iets recht te zetten? Of loopt wraak altijd uit de hand?
We vroegen sommige inzenders iets over hun ervaringen op dit gebied te vertellen.
Hieronder de verhalen met eventueel een reactie van Roel eronder:
(klik op een verhaal en scroll naar beneden om betreffende verhaal te lezen)
Carolien Roodvoets over vreemdgaan - Artikel
Verhaal 14 "Geluidsopname van haar ex"
Verhaal 13 "Afscheidsbrief van wraak"
Verhaal 12
"Uit de hand gelopen wraak na naaktfoto's"
Verhaal 11 "Waarschuwing ..." (verwijderd op verzoek van schrijfster)
Verhaal 10 "Wraakbrief van een bedrogen Vlaamse"
Verhaal 09 "Lieve vrouwen die behoefte voelen zich te wreken"
Verhaal 08 "Vrouw die verslaafd is aan datingsites"
Verhaal 07 "Ava's achterhoofd" (verwijderd op verzoek van schrijfster )
Verhaal 06 "Gepaste wraak"
Verhaal 05 "Stel je voor dat-ie morgen belt!" - het verhaal van Sayang met commentaar van Petra van der Loos
Verhaal 04 "Ik pakte een priem"
Verhaal 03 "Mijn afrekening" - het verhaal van een 16-jarige halfwees
Verhaal 02 "Wraak op haar, nu het omgekeerde"
Verhaal 01 "Mijn wraak achtervolgt mij" -van een vrouw die het hem heftig betaald zette ( en haar advies voor vrouwen met een getrouwde minnaar)
Wie volgt, met zijn of haar ervaring op dit gebied?
Mail naar roelvduijn@planet.nl
Terug naar Liefdesverdriet Introductiepagina
Ik pakte een priem
Wraak
Het was als een orkaan die door me heentrok, die motoraffaire.
Ik had toevalligerwijs zijn overspel ontdekt, niet alleen van het laatste half jaar, maar ook uit het verleden.
Ik besefte dat mijn intuïtie destijds prima had gewerkt en dat ik mezelf door zijn leugens had ontkend.
En nu.wilde hij scheiden. Als ik niets ontdekt had, was dat in redelijke harmonie met het nodige verdriet gebeurd. Zijn liefde was bekoeld, uit elkaar gegroeid etc. dat was wat hij me voorhield zonder met een woord te reppen over zijn bedrog nu en in het verleden. Van zijn huidige minnares wist ik af, maar zoals hij het bracht was dat nog maar "net" aan, terwijl ik nu ontdekt had dat dit leugens waren.
Op een avond had ik, ik geef het eerlijk toe, teveel wijn op.
In ons bed lag ik, wilde slapen, en ik voelde mijn doffe verdriet en wanhoop weer aan mijn bed staan, wetende dat ze er nog zouden zijn als ik wakker werd. Maar ook woelde in mij; ongeloof en woede. Onbegrip, gedumpt en verraden.
Hij was in de kamer onder mij en ik kon (oud huis, houten vloeren) bijna letterlijk volgen wat hij zei. Hij belde met haar. Zijn stem klonk vrolijk, onbekommerd. Hij lachte vaak. Daarna sprak hij met een familielid van haar, en stelde hem gerust over iets. Hij hing de begrijpende alwetende arts uit. En dat midden in de nacht! Voor een kennis van haar! Ik dacht aan al die keren dat hij kortaf was tegen zijn patiënten als die hem stoorden in de nacht. Dat ik hem vaak aanstootte in bed en fluisterde; "wees es wat aardiger! Hij/zij is ongerust!"
Vanuit mijn buik kronkelde een enorme woede naar buiten. Ik wilde hem treffen, die hypocriete zak, met zijn vrolijke gelach.zijn zelfingenomen toontje.het geluk wat hij uitstraalde kon ik er wel af sláán.
Ik was weer klaarwakker en sloop de trap af. Onderweg kwam ik langs het gereedschap in een kast onderaan de trap.
Ik liep de schuur in, zag zijn nieuwe bmw motor staan, het enige wat hij poetste in ons huishouden. Ik duwde de motor om, zo hard mogelijk. Hij viel op de betonnen vloer. Het maakte minder kabaal dan ik dacht. Ik voelde me bang, zoiets had ik nog nooit gedaan en ergens kon het niet.toch voelde ik ook een wilde blijheid dat ik dit gewoon deed. Ik liep naar hem toe, hij had niets gemerkt en zei wat ik gedaan had. Hij baande meteen naar de schuur. Tilde de motor op. Ik ging weer in bed liggen. Hoefde z'n reactie niet te weten. Het was genoeg, ik wilde slapen.
Ik hoorde hem weer binnenkomen en.hij praatte gewoon door! Alsof er niets was gebeurd, met die vrolijke stem.
Laaiend werd ik.er gebeurde iets in mij wat ik niet kon stoppen. Niet wilde stoppen. Ik liep weer naar beneden, graaide nu een hamer mee, liep weer die schuur in en duwde dat ding weer om, ruwer dan de eerste keer. Ik sloeg met die hamer een aantal deuken in de motor, in blinde woede. Ik pakte een priem en stak die meerdere malen in de achterband.
Toen ging ik weer naar boven. Ik hoorde hem, nu wel opgeschrikt, weer naar de schuur lopen. Daarna kwam hij de slaapkamer in (waar we al twee maanden niet meer samen lagen) en zei; "hier zul je voor boeten, ik bel de politie". Ik zei; "doe maar".
Hij ging weg.
Ik heb hem niet meer horen praten.
Torso
In diezelfde tijd was hij een paar dagen bij zijn nieuwe liefde. We ontliepen elkaar zoveel mogelijk. Ik had zo enorm genoeg van zijn seksualiteit.iets wat ik nu juist altijd gekoesterd had.wat me geliefd deed voelen.bijzonder, was ranzig en beladen met ontrouw etc. geworden. Want wat hij met mij deed, deed hij ook met anderen, deed hij op die gangbang, hij nam me mee naar een swingersbar (nu, twee jaar later denk ik; jee, wat deed ik daar? Waarom ging ik mee? Het is niks voor mij..jeetje wat paste ik me aan.ik was ik niet meer), mailde HAAR vervolgens erover. Op de avond dat hij mij ging vertellen dat hij wilde scheiden.stuurde hij eerst haar een foto van zijn erectie....
Ik vond in zijn kamer een rubberen broekje dat ik nog nooit gezien had. We hadden veel seksspullen, dat was een hobby van hem; allerlei vibrators, balletjes, vacuümpompen, tepelklemmen.maar dit broekje had ik nog nooit gezien. Er zat een slurfje aan, en een zakje, voor de manlijke delen. Strak en glad was het.
Ik pakte het op een kreeg ideeën. Ik vulde het zakje op met sokken. Ik stopte een vibrator in de slurf en de rest vulde ik ook op. Zo kreeg ik een mooi manlijk torso, nou ja, het onderlijf . het leek me de perfecte belichaming van hoe hij was.
Ik was er even mee bezig, moest de geschikte spulletjes erbij zoeken.
Ik plakte een stickertje op de ballen en daarop de woorden; en dit is mijn identiteit .
Daarboven plaatste ik een grote foto van hem. In een lijstje. Daar plakte ik op; ik ben xxx, de prins van mijn moeder en de liefste lief (zo noemde zij hem vaak in die mails) van yyy.
Zo werd het één geheel: de foto met het onderlijf eronder.
Ik was er tevreden mee. Ik had er wat pijn in gelegd, mijn pijn, maar ook iets geschapen. Het voelde beter dan die motor.
Ik zette het in mijn boekenkast en keek er af en toe naar.
De volgende dag kwam hij thuis en zag het staan. Niet in de woonkamer, maar in mijn eigen kamer.de kids hebben het niet gezien. (evenmin iets gehoord in de motornacht). Hij heeft het weggehaald. Ik vond dit jammer, maar ja.het was zijn broekje, eerlijk is eerlijk. Ik vraag me nog wel eens mee gedaan heeft.
Was dit wraak?
De motor misschien wel.
Ik denk dat ik hem in elkaar wilde timmeren, maar dat kon niet natuurlijk.
Voelde ik me beter, tijdens of na het uiten van deze woede??
Het heeft me in het gehele verwerkingsproces niet veel geholpen. Maar het gaf me wel kracht. Het was krachtiger dan alleen maar zielig zitten huilen. Het was een teken, een uiting van onmacht en frustratie en verdriet. Dat zit onder die woede. En dat eens zomaar uiten zonder gene, zonder remmingen gaf toch een voldoening.
Dus.ik ben er achteraf wel blij mee, zelfs een beetje trots op.
Maar wat me het allermeeste geholpen heeft is iets wat langer duurde. Ongeveer twee jaar.en dat is; in eerste instantie verdriet uiten, huilen.huilen en nog eens huilen.en ook; vrienden, introspectie, mijn diepste gevoelens leren (her)kennen en accepteren en dat met terugwerkende kracht.mezelf trouw worden.de waarheid zien en niet meer de illusies.
Een mooi en diep proces met dalen en toppen. Alleen willen en kunnen zijn, en daarvan genieten.de vrolijkheid en levenslust voelen terugkomen zoals ik het van mezelf kende.van vroeger. Voelen hoe dat beklijft en écht is.dat uitstralen naar de kinderen en de band met hen zien verdiepen en verbeteren.me jonger en sterker voelen..een mooi proces.het begon met woede. Het eindigt met wijsheid, rust en acceptatie.
En alles was goed.