LIEFDESGELUK van
Lotte

View

Ik geloof in jou en mij

Ik ben misschien nog jong.
En je zou je kunnen afvragen of ik wel echte liefdesverdriet heb gehad. Of ik werkelijk alle emoties en alle pijn heb gevoeld die daarmee gepaard gaan. Voor mij is het antwoord: ja.

Ik heb geen fijne jeugd gehad. Natuurlijk heeft dat ook invloed op mij gehad. En op de manier waarop ik met mannen omging.
Mijn vader is er nooit echt voor mij geweest. mijn broer is op jonge leeftijd naar een pleeggezin gegaan. De twee ‘mannen’ in mijn leven, de twee die in mijn ogen mij onvoorwaardelijke liefde moesten geven, hebben dat alle twee niet gedaan. Wat je dan voelt?

Waarom zou een andere man dan wel van je houden?

Bij elke man die ik vervolgens leuk vond (echt verliefd ben ik niet op veel geweest, op eentje wel) deed ik iets stoms, zodat hij onze relatie zou beëindigen. Omdat ik vond dat ik ze beter een reden kon geven om bij mij weg te gaan, dan dat ze weg zouden gaan zonder dat ik er iets aan kon doen.

Zonder de reden te weten. Zomaar.

Net als mijn broer. Net als mijn vader,voor mijn gevoel. Zo heb ik relaties gehad, of zomaar mannen in mijn leven, die uiteindelijk wel echt iets voor mij konden zijn, maar aan wie ik de kans niet gaf.
Als ik iets stoms deed dan vertelde ik dat aan hen, dan gaf ik hen een reden. Wat ik onder stom versta? Vreemdgaan. Op welke manier dan ook.

Nu heb ik iemand in mijn leven. Totaal onverwachts. Ik was niet op zoek. Ik was niet ‘voorbereid’. Ik dacht dat ik nooit over mijn oude liefde heen zou komen. Ik viel altijd terug. Wat me veel pijn heeft gebracht.

De man die nu in mijn leven is, heeft mijn leven ondersteboven gezet. Ik ben verliefd.
Echt verliefd.
En het is absoluut wederzijds.

Bij hem kan ik mijzelf zijn. Bij hem kan ik raar doen, gek doen, huilen, lachen, verdrietig zijn, dom zijn, slim zijn en ga zo maar verder. Ik leerde hem totaal onverwachts kennen tijdens een avondje stappen met vriendinnen.
We wisselden nummers uit. En we gingen daten.

Eerst wilde ik dat niet, opnieuw over mezelf vertellen, opnieuw bij het begin beginnen.
Ik zag het niet zitten. Ik wilde ook niet verliefd worden. Want dan ben ik kwetsbaar.
Toch ben ik verliefd geworden. Het is totaal onverwachts bij me naar binnen geslopen.
In het begin wilde ik nog echt rustig aan doen. En dat hebben we ook gedaan.
Ik was bang. Bang om weer pijn gedaan te worden. Bang om de verkeerde te vertrouwen. Bang dat er een einde aan zou komen. Bang voor het gevoel dat hij me gaf.

Het gevoel dat ik gewaardeerd wordt Het gevoel dat er iemand is, die om mij geeft om wie ik ben. Die mij helemaal wil leren kennen, zowel mijn goede goede als mijn slechte kanten. Door hem voel ik mij weer een jonge vrouw. Iemand die het wel waard is.
Geen lustobject zonder gevoelens.

Ik praat met hem. Over alles. Ik kan hem alles kwijt.
Alles wat er gebeurt is in mijn leven.
Stapje voor stapje. Ik hoef niet bang te zijn dat ik hem wegjaag. Hem afschrik.
Ik hoef niet bang te zijn dat hij me raar of eng vind. Ik hoef alleen maar bang te zijn dat hij meer om mij gaat geven. En dat is iets waar ik nu niet meer bang voor ben.

Omdat ik weet dat hij het waard is. Houden van?
Daar hebben wij het niet over. Ik hou niet snel van iemand. En andersom ook niet. Houden van moet groeien. Geven om, dat is er zeker.
Houden van nog niet. Ik ken hem nog niet jaren, nog niet eens maanden. Maar als het gevoel goed zit, moet je ervoor gaan. Dat moet je eens luisteren naar je hart. En houden van, dat zal ik uiteindelijk van hem doen. Als de tijd rijp is.

"Want je kunt niets zeker weten en alles gaat voorbij, maar ik geloof in jou en mij"
- Boudewijn de Groot

Lotte Jacobs